Kościół parafialny Św. Trójcy w Iwanowicach Włościańskich powstał w 1745 r., a do jego budowy wykorzystano fragmenty gotyckiej świątyni z 1408 r.

Pierwszy kościół ufundowany w 1293 r., przetrwał do 1408 r. Już w 1325 r. parafia jest odnotowana w źródłach parafii Wysocice, potem Prandocin. Kolejny drewniany kościół – z 1408 r. – wzniesiony przez Mikołaja Pieniążka, został zamieniony na zbór kalwiński. W 1557 r. odbył się w Iwanowicach synod protestantów, a pod koniec XV w. odprawiały się tutaj nabożeństwa kalwińskie dla mieszczan krakowskich. W XVII w. opat Jan Dłuski zwrócił kościół katolikom.

W 1745 r. z inicjatywy i kosztem ówczesnego proboszcza ks. Kazimierza Bodurkiewicza, przy finansowej pomocy Augusta Aleksandra Czartoryskiego został wzniesiony nowy, istniejący do dzisiaj kościół. Konsekrował go w 1749 r. biskup krakowski Andrzej Załuski.

Świątynia jest orientowana, zbudowana jest w konstrukcji zrębowej, ściany oszalowane są pionowo, a strome dachy pokryto blachą. Do prezbiterium dobudowana jest murowana zakrystia (dawny skarbczyk) i kaplica św. Anny Samotrzeć (dawna zakrystia). Portale zamknięte są łukami wklęsło-wypukłymi. Najstarszymi zabytkami wyposażenia kościoła są gotyckie rzeźby: Św. Krzysztof (ok. 1500 r.), Chrystus Zmartwychwstały (1. poł. XVI w.) i Matka Boska z Dzieciątkiem (XVI w.). Obszerny opis kościoła dostępny jest na stronie parafii Iwanowice.

Źródło: Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce, Parafia Iwanowice